groetje aan je ma

Ik weet het niet meer. Ik weet niet wat we nou met die economische crisis aanmoeten, ik weet niet hoe we in godsnaam wereldvrede moeten krijgen of hoe ik dat schone drinkwater van hier naar de kindjes in Afrika moeten krijgen. Ik weet niet wat ik later wil worden. Ik weet niet welke datum het morgen is. Ik weet niet eens wat ik morgen aanmoet. Maar ik ben wel blij dat Engelse wetenschappers erachter zijn gekomen dat de wereld niet in 2012 vergaat, maar pas in 2215 ofzo. Dat geeft de mensheid nog wat tijd om alles wat we hebben verwoest weer op te bouwen, nog 1/5 eeuw. Al was er maar iemand die wist hóe..

Ik word altijd blij van Mino die me elke keer als hij me ziet me met een zoen op mijn wang verwelkomt en me dan met zijn kamelenogen aankijkt en dan weet ik dat het wel goedkomt allemaal. En ook van Maartje als ze krakend op haar pianokrukje zegt: 'We doen het nog één keer en dan moet ik naar huis en dan luister je het thuis nog een keer af en als het dan nog goed is doen we het morgen nog een keer ok?' En ook van Daan die als een trots pauwtje op z'n doc.martens loopt. En ook van koffiedrinken. En van muntthee met Anne Punt. En van zo nu en dan een schaar in mijn haardos. Maar misschien nog wel het meest van verassingsaanvallen met kusjes van Frank.

En zo zie je maar weer dat het de kleine dingen zijn die het doen.