Het slaat nergens op. Ik ben al twee weken 's ochtends zo ziek als een hond maar als ik mezelf dan stukje voor stukje bij elkaar raap gaat het ineens prima. Zo prima dat ik 'maar gewoon' naar school ga, omdat ik daar verantwoordelijkheden af heb te leggen maar wel bijna al mijn lessen uitvallen. Terwijl, eigenlijk, een weekje niet naar school gaan me prima beviel. Het was een van de beste weken van dit jaar, om precies te zijn. Het feit dat we morgen naar de hoofdstad op en neer reizen en daar blijven verlicht het wel allemaal een beetje.

Goed daarom dus, en omdat ik morgen daar bij mijn schatje ga eten en omdat brenda en ik zaterdag samen lekker toch backstage gaan, hoop ik dat morgen weer als een hoentje ben. Alstublieft.