Erdannen

De ardennen zijn supermooi maar na wat dagen bivakeren en rampeneren heb ik het wel weer gehad. Alles was tof en superflets maar ik moet mijn wonden tijd geven te helen, mijn voeten uit te rusten, mijn gezicht uit te laten kreukelen en mijn gedachten weer op een rijtje te zetten.

De dagen gingen snel en langzaam, mijn voeten zo nu en dan snel en dan weer langzaam, de blaren kwamen snel en gingen maar langzaam weer weg, de terugweg leek langzaam te gaan terwijl we toch echt snel reden.. en ik, ik heb me prima vermaakt. Stiekeme dingen, sexy faces, fijne mensen, onschematische schema´s, lange gesprekken en zo hier en daar een slang om het af te maken, ik zeg perfect. Op het moment dat we wegreden besefte ik dat ik echt moest plassen en twee en een half uur later ontdekte ik de wc in de allesomvattendebus. En het is niet in woorden te beschrijven hoe lekker het is om er dan gebruiken van te maken, een puur genot. Het hobbelde wat en het schommelde wat, maar eerlijk is eerlijk; ik mag niet klagen. Het weer was perfect en tot vandaag was ik niet verbrand, maar ik was weer zo eigenwijs tegen mezelf en bovendien lui ook, dat ik geen spulletje opsmeerde waardoor mijn neus weer eens rood is. Geeft niet, eigen schuld - dikke bult.

Ik heb wel uitgevonden dat als ik moe ben ik immens irritant ga doen, tegen werkelijkwaar iedereen. Het maakt niet uit wie je bent of wat je doet, ik zorg er wel voor dat je je geneert in dergelijke mate dat je rooie wangen krijgt. Dat terzijde. Eenmaal aangekomen iedereen gedag gekust en gezwaaid, - ik zie ze immers maandag pas weer, nu is het net alsof dat even flink afzien wordt, medelijden? - en meteen even doorgelopen naar Frenk. Die had geen tijd dus reed ik met mijn bolle, warme, roodverbrande wangetjes naar huis en wens ik nu dat je oprot en ondanks dat ik morgen verdomme moet werken blijf ik net zo lang op als ik zelf wil, lekker puh.

Nu ik eenmaal thuis ben, en ik zie dat mijn armbandje er nog om zit en even vergeet dat mijn ring niet meer afkan door de wond op mijn vinger, wil ik eigenlijk wel weer terug. Nu ben ik schoon, gewassen, geschrubd, gestoomd, met nog ongeschoren benen maar desalniettemin heerlijk fris ruikend en nu heb ik een saai leven. een hamburger en een worstje is zo slecht nog niet als avondmaal, en een superheld als ik is niet bang voor slangen en als ik een spin zie roep ik mijn moeder wel even.

Of wacht, nee. De Ardennen heb ik nu gehad, alles wat mij nu nog rest is de foto's ontwikkelen en ze met een kritische blik beoordelen en iets spannends aan mijn leven toevoegen. het is tijd voor de seks, drugs en rock 'n roll. Kom maar op met die shizzle, ik ben er klaar voor.