Ik wil helemaal geen cribs zien. Ik wil niet 7 uur opstaan. Ik wil geen examenstof ik mijn strot geduwd alsof we er klaar voor zijn. Ik wil niet meer dronken smsen. En ik wil dus geen hormonenshot. Ik wil een poes.

Wat op dit moment speelt is een of andere bizarre ziekte die house wel oplost, M&O, 20 year old lovers, dat ik een nieuwe ihoud voor mijn kledingkast wil en the kooks.

En Estelle is nu 16 dus we kunnen met z'n allen verder met volwassen worden. Over een tijdje weten we allemaal wie we zijn en wat we willen worden. Maar we blijven samen, want friendship never ends at all.

Deze week is het feest in Lisse.
Een week van feest.
De feestweek.

Dit betekent dat we schreeuwen, juichen, dansen, drinken, draaien en geld over de balk smijten alsof het niets is. We praten over vorige jaren en muntjes en misselijkheid en over dat ... en ... .... hebben gedaan. We doen alsof we verbaast zijn dat anderen ook rondlopen in Lisse en of we elkaar jaren niet gezien hebben en bij degenen die we jaren niet gezien hebben, doen we net alsof we ze heel goed kennen. Want ons kent ons, in de feestweek. We hebben de eigenaardige gewoonte te vergeten om te eten, te slapen, het fioretti, bijna om te ademen, want het is maar 1x per jaar, zo'n week van feest en daar moet je het van nemen. Want als jij het niet doet, dan anderen het wel voor je. Deze week is Lisse the place to be.

ik heb nog nooit zo weinig zin gehad in mijn wiskundeleraar en zijn wiskundeknobbels

Dat is verder niets persoonlijks

Fuck het Fioretti